Γνωρίζει αμέσως ότι η μέρα της δεν θα κυλήσει και τόσο ευχάριστα.. Καθώς μπαίνει στο μπάνιο, πιάνει το στομάχι της και τους μηρούς της. Αισθάνεται ότι πάχυνε. Καθώς προσπαθεί να βάλει τη 47 νούμερο φούστα της, κοιτιέται στον καθρέφτη και μονολογεί «πάλι πάχυνα, είμαι κακάσχημη, μισώ τον εαυτό μου».
(8.30πμ.) Στο σχολείο, όπου δουλεύει ως δασκάλα, σκέφτεται διαρκώς πόσο στένεψε η φούστα της. Πίνει τσάι χωρίς ζάχαρη, καφέ και νερό.Κοιτάει καχύποπτα γύρω της καθώς αναρωτιέται εάν κανένας συνάδελφος ή κανένας μαθητής παρατήρησε πόσο πολύ πάχυνε από χτες. Παρόλο που κανένας δεν της έχει πει το παραμικρό για την εμφάνιση της, είναι βέβαιη ότι όλοι μεταξύ τους συζητάνε το πόσο πάχυνε. (1.30μμ.) Επιστροφή στο σπίτι και ώρα για φαγητό, όχι όμως για την Μαρία. Ελπίζει πως αν δεν φάει τίποτα ίσως ξεπρηστεί η κοιλιά της. Παραλείπει το μεσημεριανό γεύμα και η μόνη σκέψη που τριγυρνάει στο μυαλό της είναι το τι μπορεί να φάει το βράδυ παξιμάδια και άπαχη γαλοπούλα. Πέφτει σε έναν ταραγμένο διακεκομένο ύπνο για να μην σκέφτεται το φαγητό. (5.00μμ.) Ξυπνάει από τον μεσημεριανό της ύπνο. Αισθάνεται το στομάχι της να διαμαρτύρεται πρέπει να φάει κάτι οπωσδήποτε, κάτι μέχρι να ετοιμάσει τη γαλοπούλα και τα παξιμάδια. Ανοίγει την ψωμιέρα, κόβει μια φέτα ψωμί, καθώς σκέφτεται ότι μια φέτα ψωμί δεν θα της κάνει κακό. Αρχίζει και τρώει, πριν καλά-καλά καταλάβει τι της συμβαίνει , έχει κόψει την τρίτη φέτα ψωμί, ανοίγει το ψυγείο και τσιμπολογάει ,ζαμπόν, κασέρι, γλυκά από τη γιορτή της, ανοίγει το μπολ με το φαγητό που της περίσσεψε από εχτές το βράδυ, και τρώει με λαιμαργία. (5.45μμ.) Κάποια στιγμή συνειδητοποιεί τι της συμβαίνει, «έφαγα παρά πολύ, πρέπει να κάνω κάτι» μονολογεί. Τρέχει στο μπάνιο και πιέζει με το δάχτυλο της το εσωτερικό του λαιμού της . «Πρέπει να κάνω κάτι να βγάλω όλα αυτά τα σκουπίδια από μέσα μου» σκέφτεται. Νιώθει απογοήτευση, λύπη, μοναξιά και τρόμο γιατί πάλι έχει χάσει τον έλεγχο. «Αυτή είναι η τελευταία φορά που κάνω εμετό», μονολογεί, «αύριο θα είναι καλύτερα». |
